جنایاتی که از صفحه تاریخ پاک نخواهد شد

دبیرخانه همایش ملی اندیشه های قضایی رهبر معظم انقلاب مستقر در پژوهشگاه با همکاری معاونت امور بین الملل قوه قضاییه و ستاد حقوق بشر و مرکز امور حقوقی بین المللی ریاست جمهوری روز یکشنبه ۷ آبان ۱۴۰۲ ابعاد فاجعه انسانی غزه را از منظر حقوق بین الملل بررسی می کند.

در میان حمایت غرب و سکوت مجامع بین‌المللی هر روز بر شمار شهدای فلسطینی افزوده می شود. بخش قابل توجهی از شهدا، کودکان و زنانی هستند که مدعیان حقوق بشر در برابر این نسل‌کشی و جنایت جنگی، ساکت‌اند. کشتار مردم بیگناه و غیرمسلح غزه و اکنون محاصره کامل و قطع آب و برق، بالاترین درجه از اقدامات ضدبشری را در دنیا به تصویر کشیده است؛ تصاویر ویرانی و مرگ و شیون، این روزها بر دل بشریت زخم عمیقی زده است. رژیم موقت صهیونیستی با کشتن خبرنگاران نیز، روایت ددمنشی خود را سانسور کرد تا این بخش تلخ در تاریخ روایت نشود.

نسل‌کشی و نقض حقوق بشر در غزه از منظر حقوق بین‌الملل

کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو ۱۹۴۹ و پروتکل‌های اول و دوم الحاقی ۱۹۷۷ مهمترین اسناد مورد اجماع حقوق بشردوستانه بین‌المللی است که در آن به فهرستی طولانی از تضمین‌های حقوق مردم از جمله  احترام به شرف، حقوق خانوادگی، مراسم مذهبی، اموال خصوصی و آداب و رسوم سنتی اشاره شده است.

زیر پا گذاشتن قواعد آمره و از جمله حقوق بشر دوستانه بین‌المللی، نقض فاحش حقوق بین‌الملل محسوب شده و مسئولیت بین‌المللی و در برخی موارد مسئولیت کیفری فردی را به همراه خواهد داشت.

در این اسناد، گروگان‌گیری، تبعیض بر اساس زمینه‌های نژادی، مذهبی، سیاسی، انتقال یا اخراج مردم، در اختیار گرفتن کنترل مواد غذایی و دارویی به نحوی که خلاف احتیاجات عادی مردم باشد، ممنوع شده‌است.

بررسی شواهد، تصاویر، مستندات و گزارش‌های رسمی و معتبر نهادهای ناظر بین‌المللی، نشان می‌دهد که مجموعه متنوعی از مهمترین قواعد بنیادین و عرفی حقوق بین‌الملل و مقررات ناظر بر حقوق بین‌الملل بشردوستانه در سطحی بسیار گسترده در جریان جنگ اخیر رژیم صهیونیستی علیه مردم ساکن در باریکه غزه نقض شده‌ است. کشتار وسیع زنان و کودکان، حمله به بیمارستان‌ها، ندادن مجوز برای حمل و نقل مجروحان، ممنوعیت دسترسی به دارو، حمله به مدارس، مساجد و مراکز مذهبی، جملگی از موارد نقض کنوانسیون‌های ژنو و ارتکاب جنایت علیه بشریت از سوی رژیم صهیونیستی است.

همچنین بمباران منازل مسکونی، کشتار زنان و کودکان، حمله به تاسیسات غیرنظامی، منازل، مدارس، مساجد، مراکز پلیس، اماکن عمومی، نابودی زیرساخت‌های حیاتی از جمله قطع شبکه توزیع آب و برق، تخریب بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، ممانعت از حمل و نقل مجروحان و ارسال دارو، برخی از مهمترین مصادیق جنایت جنگی در جنگ اخیر غزه است.

سکوت و حمایت مدعیان حقوق بشر در برابر جنایت

برخی کشورهای غربی با محوریت آمریکا آشکارا از این جنایات دفاع می‌کنند. حمایت امریکا از جنایت‌های صهیونیست‌ها تنها مواضع حمایتگرانه بایدن و سفر بلینکن به اراضی اشغالی ختم نمی‌شود. اعزام دو ناوگروه و همچنین ارسال تجهیزات و تسلیحات برای کشتار بیشتر، بخش دیگری از حمایت دولت بایدن در نسل‌کشی ساکنان غزه است. متحدان اروپایی این کشور نیز نه تنها مظلوم‌کشی صهیونیست‌ها را محکوم نکردند بلکه برگزاری تظاهرات در حمایت از فلسطین را هم ممنوع اعلام کردند که نمونه آن فرانسه است؛ کشوری که داعیه دموکراسی و آزادی بیان دارد اما با جریمه و بازداشت، مانع برگزاری تجمعات اعتراضی شده‌است. ضعف کارآیی شورای امنیت سازمان ملل و سایر نهاد‌های بین‌المللی مسئول در زمینه حفظ صلح و امنیت جهانی که با اتخاذ مواضعی منفعلانه، راه را برای ارتکاب هرگونه جنایت از سوی نیرو‌های نظامی صهیونیست باز گذاشته است، صفحات تلخی از تاریخ رقم زده است.

عدم بازنگری جدی در رویکرد این قبیل نهاد‌های بین‌المللی، وقوع جنایات مشابه در آینده‌ را محتمل کرده و به عنوان رویه‌ای نادرست، توجیه‌گر جنایات سایر دولت‌ها برای ارتکاب جنایات جنگی خواهد بود.

انتهای پیام/