قوه قضاییه قوی و خودکفا با حکمرانی قضایی

حکمرانی قضایی که موضوع آن اداره کارآمد نظام قضایی با مشارکت تمام ذینفعان و بازیگران و بهره ­مندی از همه ظرفیت ­های سازمانی، ساختاری، سرمایه انسانی و … برای تحقق اهداف نهاد قضا است، مفهومی پیچیده، میان ­رشته ­ای، گسترده و چالش برانگیز است که توجه طیف­ های مختلفی از پژوهشگران و سیاست مداران را در دهه ­های اخیر به خود جلب نموده است.

حکمرانی قضایی با بسیاری از رشته های علمی از جمله حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد، مدیریت، روانشناسی و خط مشی گذاری پیوند خورده و درواقع رویکردی جدید به اداره نظام قضایی و نیل به مصالح جامعه است که در پاسخ به تحولات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جوامع، به ویژه جوامع مدرن ارائه شده است.

از منظر تئوریک، حکمرانی قضایی منادی ظهور یک قوه قضاییه قوی و خودکفا است که ظرفیت دستگاه قضا را برای تاثیرگذاری بر قوه مقننه و مجلس را افزایش می دهد. بدین مفهوم که حکمرانی قضایی به واسطه تعامل پویا و مداوم دستگاه قضا با سایر قوا، اثرگذاری قوه قضاییه بر سیاست های جنایی را افزایش داده و آن را از حالت منفعل به فعال تبدیل می کند.

در کشور ما به دلیل بنیادهای مفهومی خاص دستگاه قضایی، از بعد نظری و عملی در خصوص چیستی، چرایی و چگونگی حکمرانی قضایی، چالش های فراوانی وجود دارد. بنابراین در نخستین نشست” حکمرانی قضایی” که توسط کارگروه مدیریت قضایی پژوهشکده مطالعات راهبردی پژوهشگاه قوه قضاییه و با حضور اساتید برجسته برگزار می گردد؛ این مفهوم در چهار بعد: ۱. حکمرانی مطلوب ۲. حکمرانی مطلوب قضایی ۳. شاخص های حکمرانی مطلوب قوه قضاییه ۴. آرای قضایی و حکمرانی مطلوب، تحلیل و تبیین خواهد شد.