الگوی مطلوب دیوان عالی کشور در تراز نظام قضایی جمهوری اسلامی ایران چه ویژگی هایی دارد؟ این سوال یک طرح پژوهشی بود که ابوالفضل قوی البنیه، پژوهشگر، روز یکشنبه ۲۱ مرداد با ارائه خود تلاش داشت به آن پاسخ دهد.
طرح مذکور با نگاهی مختصر به پیشینه دیوان عالی کشور در نظام قضایی ایران و مطالعه دیوان عالی کشور در سایر نظام های حقوقی و آسیب شناسی ساختار و تشکیلات و صلاحیت ها و وظایف و قوانین مربوط به دیوان عالی کشور به دنبال پاسخ به این پرسش بود.
آسیبشناسی انجام شده در این طرح، مبتنی بر مصاحبه با تعدادی از قضات برجسته دیوان عالی کشور و در راستای وظایف سهگانه پیشبینی شده برای دیوان عالی کشور در اصل ۱۶۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران یعنی نظارت بر اجرای صحیح قوانین در محاکم، ایجاد وحدت رویه قضایی و انجام مسئولیتهایی که طبق قانون به دیوان محول میشود بوده است و نگارنده در این مسیر به بررسی صلاحیتهای دیوان عالی کشور از قبیل «رسیدگی فرجامی»، «اعاده دادرسی در امور کیفری»، «رسیدگی به موارد خلاف شرع بین»، «آرای وحدت رویه صادره از هیئت عمومی دیوان عالی کشور» «آرای اصراری» ، «حل اختلاف در صلاحیت دادگاهها»، «احاله پروندههای کیفری» «رسیدگی به تخلف رئیس جمهور از انجام وظایف قانونی» و سایر وظایف و صلاحیتهای دیوان عالی کشور پرداخته است.
در انتهای این گزارش پژوهشی، راهکارهایی از قبیل راهکارهای تقنینی، قضایی و اجرایی برای برون رفت از وضعیت موجود و دستیابی به وضعیت مطلوب دیوان عالی کشور پیشنهاد شده است.
در این نشست دکتر عبدالحمید مرتضوی، معاون نظارت دیوان عالی کشور و حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمدامین کیخای فرزانه، مدیر گروه حقوق خصوصی پژوهشگاه قوه قضاییه به عنوان ناظران طرح پژوهشی و دکتر اسدی و دکتر شاهحسینی به عنوان داور حضور داشته و به بیان نکاتی در جهت تکمیل طرح پژوهشی «طراحی الگوی مطلوب دیوان عالی کشور» پرداختند.
با سپاس از دکتر مریم رضایی که در تهیه محتوای این نشست برای سایت مشارکت داشتند.
گزارش تصویری: