تضمین ناکافی آزادی بیان در رویه های قضایی بین المللی

“آزادی بیان در رویۀ کمیتۀ حقوق بشر ملل متحد و رویۀ قضایی دادگاه اروپایی حقوق بشر” عنوان مقاله علمی پژوهشی ساوالان محمدزاده، پژوهشگر پژوهشگاه قوه قضاییه است که ششم آذر ۱۴۰۱ در فصلنامه معتبر مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران به چاپ رسیده است. وی این مقاله را با همکاری سید طه موسوی میرکلائی، استادیار سابق گروه حقوق عمومی و بین‌الملل دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری در شماره اخیر این فصلنامه نوشته است. در بخشی از این مقاله آمده است: «آزادی بیان عبارت از آن است که انسان به‌سبب برخورداری از کرامت ذاتی، حق ارائۀ یافته‌های خردورزانه و برخاسته از این کرامت را در قالب گفتار، نوشتار، اثر هنری، تبلیغات تجاری و… دارد. بی‌توجهی بسیاری از دولت‌ها به آزادی بیان، موجب شده است که افراد بعد از ناامید شدن از نهادهای قضایی داخلی به‌منظور تضمین این حق، به نهادهای بین‌المللی جهت احقاق حق خود روی آورند. در میان دادگاه‌های بین‌المللی، دادگاه اروپایی حقوق بشر و کمیتۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد با برخورداری از صلاحیت رسیدگی به شکایات افراد، آنها را در برابر دولت‌ها زیر چتر حمایتی خود قرار می‌دهند…»

پرسش اساسی مقاله حاضر آن است که آزادی بیان در رویۀ کمیتۀ حقوق بشر ملل متحد و رویۀ قضایی دادگاه اروپایی حقوق بشر چه بازتابی داشته است؟ مقاله پیش‌رو با روش توصیفی – تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای شامل بررسی اسناد موجود، به این نتیجه می رسد که در رویۀ دادگاه اروپایی حقوق بشر، گاه از آزادی بیان بسیار محدود و گاه بسیار مطلق (بی‌حدوحصر) حمایت به‌عمل آورده و در کمیتۀ حقوق بشر نیز بعضاً به بهانه کافی نبودن شواهد و مدارک، تصمیماتی ناعادلانه اتخاذ شده است که تضمین‌کننده آزادی بیان به‌نحو مطلوب نیست.

فصلنامه مطالعات حقوق عمومی، نشریه ای تخصصی با دسترسی آزاد است که از سوی دانشگاه تهران با همکاری انجمن ایرانی حقوق اداری منتشر می شود. محورهای موضوعی این فصلنامه، حقوق عمومی، حقوق بین‌الملل و حقوق بشر است و در آخرین ارزیابی سامانه رتبه بندی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دارای رتبه “الف” و درآخرین ارزیابی پایگاه استنادی «ISC»  به عنوان نشریه هسته و دارای رتبه “Q1” شناخته شده است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *