صلح و دوستی در اندیشه مولانا

من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش

خویش را غیر مینگار و مران از در خویش

سر و پا گم مکن از فتنه بی پایانت

تا چو حیران بزنم پای جفا بر سر خویش

آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم

مکش ای دوست تو بر سایه خود خنجر خویش

(مولانا)

واژه های صلح، دوستی و آشتی از آغاز تاریخ بشر تا کنون جزء پرکاربردترین واژگان به شمار آمده اند؛ چنان که درکتاب های آسمانی و نیز عرفانی و ادبی نیز به فراوانی از آن یاد شده است. عارفان  مکرّر انسان ها را به صلح و دوستی دعوت کرده اند. مولانا در آغاز مثنوی، وجود انسان را به نی ای مانند کرده که از نیستان و اصل خود جدا افتاده و به سبب این جدایی، فریاد شکایت سرداده است. آنها که به اصل خود بازگشته اند، در طول زندگی، بی آزار و صلح جو خواهند بود. دکتر ایرج شهبازی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران روز شنبه بیستم اسفند ماه ۱۴۰۱ درباره دوستی با تاکید بر اندیشه مولانا در جمع پژوهشگران و کارکنان پژوهشگاه قوه قضاییه سخن خواهد گفت.